‘In leven en lijden een leerling van Jezus zijn’ – dat is mijn levensmotto. Ik wil mensen helpen leerling van Jezus te worden; Hem ontdekken en volgen in het concrete leven van elke dag.
Het christelijk geloof, dat is: God laat in Jezus Christus zien wie Hij is.
Van God kun je verwachten dat Hij zeer veelzijdig is. Als God honderden kleuren, tienduizenden verschillende bloemen en miljarden verschillende mensen kan scheppen,
dan moet Hijzelf wel een niet te bevatten kleurrijke en veelzijdige God zijn.
En als die God in Jezus Christus laat zien wie Hij is, dan kun je ook van Jezus verwachten dat Hij een unieke Persoon is, op wie je nooit uitgekeken raakt.
Je hoeft maar even in de Bijbel te lezen om te ontdekken dat Jezus je grootste verwachtingen nog overtreft.
Hij is uniek en veelzijdig en … goddelijk mysterieus.
Hij is dat in zijn preken, in zijn gelijkenissen, in zijn uitspraken, in zijn ontmoetingen met mensen, in zijn wonderen, in zijn omgang met zijn hemelse Vader.
En het allermeest is Jezus dat in hoe Hij eerst spreekt over zijn dood en opstanding,
en vervolgens ook werkelijk sterft en weer opstaat uit de dood.
In leven en lijden is die Jezus mijn houvast. Als predikant hoop ik steeds weer nieuwe woorden, beelden en ervaringen te vinden om mensen met die Jezus in contact te brengen.
Wie ben ik?
Heel kort: Geboren en getogen in Ommen, als vijfde kind in een gezin van uiteindelijk zeven kinderen. Ik heb de liefde voor God en de kerk van mijn ouders meegekregen.
Op m’n 18e ging ik in Wageningen studeren. Plantenziektenkunde. In Wageningen ging geloven ook veel meer voor me leven. Uiteindelijk besloot ik na het afronden van de Wageningse studie in Kampen theologie te gaan studeren. Begin 2000 kon ik in Gent (B) aan de slag als missionair predikant. Van augustus 2007 tot juni 2015 was ik vervolgens predikant van de Kruiskerk te Middelburg.
Een verhaal over mij, twee vragen voor jou
Ik ben heel blij dat ik weet dat God er is en dat Hij van me houdt. Dat geeft me wat ik nodig heb om echt te leven. Geloof in God heb ik van huis uit meegekregen. Thuis was een veilige plek. Toen ging ik studeren. De veiligheid van thuis viel weg. Ik bleek een heel kwetsbare jongen te zijn. Voelde me vaak alleen. Ik wist niet goed meer wie ik was, waarom ik leefde, wat er nu zo leuk was aan mij. Ik geloofde nog steeds. Ik las in de Bijbel, bad, ging naar de kerk, kreeg vrienden. Daarin zie ik Gods trouw. Maar m’n geloof voorkwam niet dat ik me vaak heel alleen voelde.
Voor mijn studie ging ik mee op een excursie naar Engeland. Omdat ik dacht dat mijn medestudenten mij maar saai vonden was ik er weer eens alleen op uitgegaan. Ik kocht een boekje over Jezus (Who’s this Jesus?, van Michael Green) en ging dat zitten lezen op het grasveld naast een immense kathedraal. Ik weet niet meer precies hoe het kwam (al had het zeker ook met dat boekje te maken) maar opeens drong tot me door dat God mij daar zag, dat Hij van me hield en dat ik veel voor Hem beteken. God liet me zien: Ik ben er voor je. Daar heb ik sindsdien veel steun aan gehad. Al was het leven echt niet opeens een makkie. Dat zal het wel nooit worden ook. Maar God helpt.
En ik weet nu zeker, dankzij Jezus, dat er een onverbrekelijke band is tussen God en mij. Ik weet ook zeker dat ik bij God in de hemel mag komen als ik nu kom te sterven. Die zekerheid heb ik niet omdat ik mezelf zo goed vind, maar omdat God zo goed is.
En ik zou je willen vragen daar zelf eens over na te denken:
Als je vandaag komt te overlijden, weet je dan zeker dat je in de hemel mag komen?
En als dat gebeurt, je sterft, en je wordt bij God gebracht, en Hij vraagt: “Waarom zou ik jou in mijn hemel binnenlaten?”, wat zou je dan antwoorden?
Als je over deze vragen verder wilt praten, neem gerust contact op!